حضرت علی (علیه السلام) که خود «قرآن ناطق الهی»(۱) است ویژگی های قرآن کریم را اینگونه بیان می فرماید:
1 – قرآن بهترین قصه ها:
«احسنوا تلاوة القرآن فانّه انفع القصص»(2)
نیکو کنید تلاوت قرآن را که آن سودمندترین داستانها است.
2 – قرآن دوای دردها:
«و استشفوا به فانّه شفاء الصّدور»(3)
و بدان شفا جوئید که آن شفاى سینهها است.
3 – قرآن نوری خاموشی ناپذیر:
«اتّبعوا النّور الّذى لا یطفأ و الوجه الّذى لا یبلى»(4)
پیروى کنید نورى را که خاموش نشود، و چهرهاى را که کهنه نشود.
4 – قرآن برترین ذکرها:
«افضل الذّکر القرآن، به تشرح الصّدور و تستنیر السّرائر»(5)
برترین ذکرها قرآن است که به وسیله آن سینهها گشوده شود، و درونها روشنى گیرد.
۵ – قرآن بر طرف کننده تاریکی ها:
«انّ القرآن ظاهره انیق و باطنه عمیق، لا تکشف الظّلمات الّا به»(6)
به راستى که قرآن ظاهرش زیبا و شگفتانگیز، و درونش ژرف و عمیق، تاریکیهاى جهل و نادانى جز بدان برطرف نخواهد شد.
6 – قرآن بهترین هادی و راهنما:
«انّ هذا القرآن هو النّاصح الّذى لا یغشّ، و الهادى الّذى لا یضلّ»(7)
به راستى که این قرآن همان ناصح خیرخواهى است که ناخالصى ندارد، و راهنمایى است که گمراه نکند.
7 – قرآن بهار دل ها:
«تعلّموا القرآن فانّه ربیع القلوب»(8)
قرآن را یاد بگیرید که به راستى قرآن بهار دلها است.
8 – قرآن شفاعت کننده که شفاعتش پذیرفته می شود:
«شافع مشفّع و قائل مصدّق»(9)
«شفاعت کنندهاى است که شفاعتش پذیرفته است، و گویندهاى است که گفتارش تصدیق شده.
9 – قرآن بیانگر گذشته، حال و آینده:
«فى القرآن نبأ ما قبلکم و خبر ما بعدکم و حکم ما بینکم»(10)
خبر و گزارش آنچه پیش از شما و آنچه پس از شما است و حکم آنچه اکنون در میان شما است همه در قرآن است.
10 – قرآن سرچشمه علوم:
«هو ربیع القلوب و ینابیع العلم»(11)
قرآن بهار دلها و چشمههاى علم و دانش است.
11 – قرآن کتابی فنا ناپذیر:
«لا تفنى عجائبه و لا تنقضى غرائبه و لا تنجلى الشّبهات الّا به»(12)
(قرآن کتابى است که) شگفتیهایش فانى نگردد، و اسرار نهفتهاش پایان نپذیرد، و شبههها جز بدان گشوده نشود.
..................................................................................
پی نوشت ها:
(1) اشاره به این جمله حضرت علی (ع) که فرمودند:
«هَذَا الْقُرْآنُ إِنَّمَا هُوَ خَطٌّ مَسْطُورٌ بَیْنَ الدَّفَّتَیْنِ.... لَا بُدَّ لَهُ مِنْ تَرْجُمَانٍ» (نهج البلاغه، (صبحی صالح) خطبه 125، ص 182.
این قرآن، خطّى است نوشته شده که میان دو جلد پنهان است، نیازمند به کسى است که آن را ترجمه کند.
و نیز در روایات این تعبیر آمده:
«هذا کتاب الله الصامت و انا کتاب الله الناطق» (وسائل الشیعه، ج27 ص34).
(2) ترجمه غرر الحکم و درر الکلم (محلاتى)، ج 2، ص 309.
(3) همان.
(4) همان، ص 310 – 309.
(5) همان، ص 310.
(6) همان.
(7) همان.
(8) همان، ص 311 – 310.
(9) همان، ص 311.
(10) همان.
(11) همان، ص 314 - 313.
(12) همان.
برگرفته شده از: ommatwaheda61.blogfa.com
