تذکره

نکته چهارم

ما کلمه «ایمان» را زیاد شنیده ‏ایم. از ایمان فقط جنبه تسلیمش را می‏دانیم در صورتی که قرآن هرگز ایمانی را که فقط تسلیم باشد و در کنار آن تسلیم عصیان و تمرد نباشد نمی‏پذیرد. غیر از کلمه‏ لا اله الّا اللَّه‏، در آیةالکرسی می‏خوانیم: لا اکراهَ فِی الدّینِ قَدْ تَبَینَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَی فَمَنْ یکفُرْ بِالطّاغوتِ وَ یؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَک بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقی‏ «2».ببینید! کفر و ایمان با همدیگر توأم شده است: آن کسی که به طاغوت کفر و عصیان می‏ورزد و ایمان به خدا دارد. ایمان به خدا همیشه توأم با کفر است. یک موحد واقعی باید کافر باشد، اگر کافر نباشد نمی‏تواند مؤمن باشد، اما کافر به ماسوی‏ و مؤمن به حق.