تذکره

آیت الله وحید خراسانی -حفظه الله- :

"همه تان از امروز تصمیم بگیرید:

هر روز به قدری که برایتان میسّر است قرآن بخوانید، اما به این کیفیت، یعنی از اول که شروع می کنید نصف جزء، یک جزء، هر چه توانستید. نیت کنید این قرآن را  برای امام زمان بخوانید و این هر روز ترک نشود.

خلاصه خودتان اهل فهمید، اگر دوره سال هر روز، آن هم قرآن را چون عزیزتر از قرآن پیش امام زمان گوهری نیست، این قرآن را که کلام الله است، تلاوت کنید، آن هم هدیه به او کنید، این ها همه در دفتر شما ثبت می شود.

شب قدر که ورق تقدیر من و تو را، سرنوشت دنیا و آخرت ما را به دست او دادند، وقتی  آن حضرت دیدند دوره سال تو با نماز آنچنانی بوده، قرآن را اینچنین خواندی، آن هم برای او خواندی، حالا خودت فکر کن ، ببین آن وقت همچو کریمی که تمام عالم بر سر سفره او نشسته اند، چه خواهد کرد با کسی که یکسال اینچنین کرده؟

ران ملخی را هدهدی پیش سلیمان برد، دست به سرش کشید، این تاج بر سر هدهد تا قیامت در نسلش ماند، حالا یک دوره سال قرآن بخوانی، هدیه به امام زمان بکنی، آن سلیمانی که هزارها سلیمان گدای درگاه اویند، با من و تو چه خواهد کرد؟ 

⬅️ راوی می گوید:

یابن رسول الله، من ماه رمضان ختم های قرآن کردم، یک ختم قرآن برای جدت پیغمبر، یک ختم قرآن برای جدت امیرالمؤمنین، یک ختم قرآن برای جده ات حضرت زهرا، تا رسید به این که  ختم قرآنی برای تو کردم، "یا اباالحسن، ما لی بهذا؟" آیا برای من در قبال این عمل چیست؟ این حدیثی است که گوهر قرائت قرآن را به آخر مرحله می رساند. "ما لی بهذا؟" در مقابل این عمل برای من چیست؟

امام فرمود:

"لک بذلک أن تکون معهم[یوم القیامة]".

اصلا خود من الان که می گویم، متحیّرم. فرمود:

جزای تو که قرآن خواندی، ختم قرآن را هدیه کردی به رسول خدا، به علی مرتضی، جزای تو این است که با او باشی و از او جدا نشوی.

این مرد، فقیه است، وقتی این کلمه را شنید مبهوت شد، گفت: "لی هذا بهذا؟" در مقابل این، این برای من است؟ معیّت، آن هم با خاتم، با سید اوصیاء؟ سه مرتبه امام فرمود:

"نعم، نعم، نعم" بله، بله، بله، جزای تو این است که با او باشی در روز قیامت."