فاطمیه آمدوآن مونس و همدم کجاست؟ شمع میپرسد ز پروانه گل نرگس کجاست؟
در عزای مادرت یابن الحسن یکدم بیا ، تا نپرسد این جماعت بانی مجلس کجاست
دو عدد تصویر پس زمینه با کیفیت بالا
رمز نداره چون همینکه داریم میبینیمش یعنی رمز برای دلمون زدیم
مأمون عباسی در مهمترین جلسه علمی که با حضور اندیشمندان و برجستگان ادیان و ملل و مذاهب مختلف در دربار حکومتی خویش ترتیب داده بود، از امام رضا علیهالسلام پرسید: آیا خداوند متعال عترت را بر سایر مردم برتری داده است؟ امام با اشاره به آیاتی از قرآن، چنین فرمود:
خداوند عزوجل فضیلت و برتری عترت رسول اللّه صلیاللهعلیهوآله را بر سایر مردم در کتاب محکم خویش، به طور واضح بیان کرده است.
مأمون پرسید: این فضائل در کجای قرآن است؟
امام رضا صلیاللهعلیهوآله ضمن تلاوت آیات متعددی از قرآن و بیان دلالت صریح و روشن آن آیات بر برتری اهل بیت علیهمالسلام و توضیحات لازم در آن موارد، این آیه را قرائت کرد: «اِنَّ اللّه ومَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبیِّ یا اَیُّها الَّذینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلیما»؛(1)
«خداوند و فرشتگان او بر پیامبر صلیاللهعلیهوآله صلوات میفرستند و شما هم ای اهل ایمان! بر او صلوات بفرستید و تسلیم فرمان او شوید».
آنگاه امام علیهالسلام در توضیح سخن خود فرمود: مسلمانان بعد از شنیدن این آیه، به پیامبر صلیاللهعلیهوآله گفتند: یا رسول اللّه! ما معنی تسلیم را فهمیدیم که باید تسلیم فرمان شما باشیم، امّا چه گونه صلوات بگوئیم؟ پیامبر صلیاللهعلیهوآله فرمود: میگوئید: اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مَحَمَّدٍ کَما صَلَّیْتَ عَلی اِبْراهیمَ وَآلِ اِبْراهیم اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ؛ بر این اساس، خداوند متعال آل محمد صلیاللهعلیهوآله را در کنار پیامبر قرار داده است.
حضرت بعد از بیان این سخن، از حاضرین جلسه سؤال کرد که آیا در این سخن خلافی هست؟ گفتند: نه.
در این هنگام مأمون گفت: این سخن اجماعی است و هیچ اختلافی در میان امت اسلام در این زمینه وجود ندارد. امّا از شما تقاضا میکنم در مورد برتری آل محمد صلیاللهعلیهوآله سخنی صریحتر و شفافتر از این، از کلام خداوند بفرمائید!
پیشوای هشتم علیهالسلام فرمود: به نظر شما در این آیه شریفه: «یسآ وَالْقُرانِ الْحَکیمِ اِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلین عَلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ»(2)؛ «یس! قسم به قرآن حکیم که تو قطعا از رسولان خداوند هستی و بر راهی مستقیم قرار داری»
سخنان آیت الله «جوادی آملی» پیرامون «تحلیل وصیت نامه امام خمینی(ره) و اینکه ایشان قرآن و عترت را سرلوحه رسیدن به رضایت الهی می دانند» (10:40)
قرآن و عترت
حجم: 2.45 مگابایت
سخنرانی گهربار و نورانی حضرت آیت الله جوادی آملی با موضوع ضرورت کسب معرفت عینی در اطاعت از قرآن و عترت (علیهم السلام)
حجم: 4.5 مگابایت
مهندس علی لطفی یکی از اهمّ موضوعاتی که همواره در اعصار و قرون مختلف تاریخ مسلمین، مورد بررسی و کنکاش بسیاری از محققان و اندیشمندان دنیای اسلام قرار گرفته، موضوع عترت و جایگاه آن در دین مبین اسلام بوده و آنچه که در این میان با اهمیت است، اختلاف عمیق و تباین شگرف دیدگاههای فرق مختلف نسبت به این مبحث حساس اعتقادی است و مهمتر آن که التزام یا عدم التزام به اعتقاد صحیح در این مورد، مستقیماً حیات ابدی انسان را تحت تأثیر قرار داده و ذرهای تقصیر یا حتّی قصور در خصوص آن، میتواند ابدیتی شوم را برای انسان مسلمان رقم بزند. از این رو شایسته است تا با بینشی صحیح، عقیدة خالص و ناب را با استعانت از منابع الهی ـ و از آن جمله بیانات نورانی نبیاکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم ـ باز شناخته، مصمّم و استوار در تقویت آن بکوشیم.
بعضی از فرق، عترت پیامبر صلّی الله علیه و آله و سلّم را، صرفاً به لحاظ وابستگی خویشاوندی با آن حضرت، تقدیس نموده، آنان را اکرام مینمایند. از دیدگاه آنان، مهمترین دلیل برای اکرام عترت، تنها انتساب خویشاوندی آنان به نبیاکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم است و نه مقامات و ودایع آسمانی و علوم الهی و عصمت و طهارت ایشان. از دیدگاه این فرق تمامی سخنان پیامبر در مدح و وصف عترت خود و سفارشهای آن حضرت در این مورد، تنها به لحاظ مراعات رابطة خانوادگی و نسبت و قرابت است. بر این اساس و بر طبق این طرز فکر، احترام و تقدیس عترت، اساساً ریشه و مبنایی زمینی دارد، نه آسمانی!
به عبارت دیگر، از آنجا که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم ، همانند سایرین، تشکیل خانواده داده و به تبع آن، صاحب فرزند و نوادگانی شدهاند، بنابر این مسلمانان ناگزیرند به جهت این وابستگی، برای فرزند و نوادگان وی احترام قائل شوند.
(فاسالوا اهل الذکر ان کنتم لا تعلمون)؛
خدا در کنار قرآن، عترت را قرار داده است. اگر مردم از عترت جدا شوند، قرآن را نخواهند فهمید.
قصّه ی ابن ابی العوجاء معروف است. ابن ابی العوجاء آدم کافر، ملحد و زندیقی* بود که به هیچ چیز اعتقاد نداشت. امّا سخنوری قهّار بود با چند نفر از همفکران خود به مسجد الحرام می رفتند و آنجا به مسلمانانی که طواف می کردند، می خندیدند و آن ها را به استهزا می گرفتند. او حتّی خدمت امام صادق (علیه السلام) آمد و با زبانی تند گفت: «شما تاکی این خرمن را می کوبید». کعبه را (العیاذبالله) به خرمن می چرخند. گفت: تاکی این خرمن را می کوبید و به این سنگ پناهنده می شوید و مثل شترهای رمیده از این کوه به آن کوه جست و خیز می کنید. او به قول امروزی ها، خیلی روشنفکرانه حرف زد. امام (علیه السلام) هم جواب هایی به او داد که فعلاً مجال نقل آن نیست. منظور این است که این آدم کافر ملحدزندیق که به هیچ اعتقاد نداشت، کعبه را هم به مسخره می گرفت. همین آدم با قرآن مأنوس بود. قرآن را حفظ می کرد و بعد آیات قرآن را با هم می سنجید. حتّی چنان به قرآن احاطه داشت و قرآن را نقادی می کرد که جناب هشام بن حکم را سخت در تنگنا قرار داد. جناب هشام از بزرگان اصحاب امام صادق و امام کاظم (علیه السلام) بود. شخصیّت او خیلی بزرگ بود که امام صادق (علیه السلام) در باره ی ایشان فرموده است:
(مرحبا بناصرتا بیده و لسانه و قلبه)؛
«آفرین بر باور ما که با زبانش، با دستش و با قلبش ما را یاری می کند».
او در علم کلام، یعنی مسائل مربوط به اصول عقاید قهرمان بود بسیاری از کفّار را در مناظراتش به زانو در می آورد؛ ولی در مقابل ابن ابی العوجاء کم می آورد این شخص نزد هشام آمد و گفت: مگر شما نمی گویید قرآن از طرف خداوند حکیم آمده است، پاسخ داد: بله. گفت: آیا حکیم در گفته هایش تناقص گویی می کند؟ گفت: خیر. گفت: آیهء سوّم سورهء نساء با آیه ی 129 همان سوره متناقض است. برای این که در آیه ی سوم چنین آمده است:
(... فائکحوا ما طاب لکم من النساء متنی و ثلاث و رباع فان حقتم الا تعدلوا قواحدة)؛
ملاک ها و معیارِهای دوست داشتن!!!
دوستان عزیز!! به نظر شما، آیا برای دوست داشتن، ملاک و معیار لازم است یا خیر؟ اگر ملاک و معیار را لازم می دانید، شما چه ملاک ها و معیارهایی را پیشنهاد می کنید؟ راستی تا حالا دقت کرده ایم که خداوند چه کسانی را دوست دارد؟ به راستی! دوستان خدا، از چه شاخصه‌های برخوردار بوده‌اند که به سعادت دوستی با خدا نائل شدهاند؟ دوست دارید این شاخصه ها را بدانید؟!!!
قرآن کریم این شاخصه‌ها و معیارها را اینگونه بر می‌شمرد:
1) نیکوکاری:
«وَ أَحْسِنُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُحْسِنِینَ»[1] نیکى کنید، که خداوند، نیکوکاران را دوست مىدارد.
2) وفای به وعده و پرهیزکاری:
«مَنْ أَوْفى بِعَهْدِهِ وَ اتَّقى فَإِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَّقِینَ»[2] کسى که به پیمان خود وفا کند و پرهیزگارى پیشه نماید، (خدا او را دوست مىدارد، زیرا) خداوند پرهیزکاران را دوست دارد.
3) استقامت داشتن:
«وَ اللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ»[3] خداوند استقامت کنندگان را دوست دارد
4) به خدا توکل نمودن:
«فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلِینَ»[4] بر خدا توکل کن زیرا خداوند متوکلان را دوست دارد.
شاخصه های دیگری نیز وجود دارد که برشمردن همه آنها مجال دیگر می طلبد.
[1] . بقره 195. [2] . آل عمران76. [3] . آل عمران 146. [4] . آل عمران 159.
همه ما انسان‌ها نورانیت و روشنایی را دوست داریم. و همین امر موجب شده است که خانه‌های‌مان را در مکان‌های که نور بیشتری جذب می‌کند، بنا می‌کنیم. و برای افزایش نور، از انواع لامپ و چراغ نیز استفاده می‌کنیم.چراغ، لامپ و نور آفتاب، ظاهر منزل و محیط را نورانی می‌کند، اما برای نورانیت بخشی باطنی چه باید کرد؟
خیلی جالب است که آموزه های دینی همانگونه که به نورانیت ظاهری منزل سفارش می کند به نورانیت باطنی آن نیز تاکید دارد. به عنوان نمونه پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله وسلم) در این زمینه می‌فرماید:
«نَوّرُوا بُیُوتَکُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ ... فَإِنَّ الْبَیْتَ إِذَا کَثُرَ فِیهِ تِلَاوَةُ الْقُرْآنِ... أَضَاءَ لِأَهْلِ السَّمَاءِ کَمَا تُضِیءُ نُجُومُ السَّمَاءِ لِأَهْلِ الدُّنْیَا»[1]
با تلاوت قرآن، خانههاىتان را روشن کنید، زیرا هرگاه در خانه بسیار تلاوتِ قرآن شود، آن خانه براى اهل آسمان می‌درخشد همانگونه که ستارگان آسمان براى اهل زمین می درخشند.
آثار تقوا از منظر قرآن:
یکی از معضلات پیش روی بشر امروز، روند رو به رشد مواجه شدن با بن بست ها و عدم تشخیص حق از باطل است به گونه ای که بیشتر اوقات انسان نمی تواند به درستی حق را از باطل تشخیص بدهد.
اسلام برای برون رفت از این وضعیت، دستور العمل تقوا و پرهیزکاری را توصیه کرده و همواره پیروان خویش را به تقوا سفارش می کند. به گونه ای که فلسفه تشریع برخی از عبادت ها نیز دستیابی به تقوا عنوان شده است چنانکه قرآن کریم در مورد فلسفه تشریع روزه می فرماید:
«یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ»[1] اى افرادى که ایمان آوردهاید، روزه بر شما نوشته شد همان گونه که بر کسانى که قبل از شما بودند نوشته شده، تا پرهیزکار شوید.
بدون شک تقوا آثار و برکات فراوانی را به ارمغان می آورد که مهمترین آثار آن، خروج از بن بست ها و برخورداری از قوه ی تشخیص حق از باطل می باشد. به گونه ای که فرد متقی و پرهیزکار هرگز در تشخیص حق از باطل دچار حیرت و سرگردانی نمی شود.
قرآن کریم در این زمینه می فرماید: «وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً»[2] هر کس تقواى الهى پیشه کند خداوند راه نجاتى براى او فراهم مىکند.[3]
در جای دیگر می فرماید: «إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ یَجْعَلْ لَکُمْ فُرْقاناً»[4] اگر تقوا پیشه کنید خداوند فرقان یعنى وسیله تشخیص حق از باطل را به شما عطا مىکند.[5]
و نیز می فرماید: «اتَّقُوا اللَّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ نُوراً تَمْشُونَ بِهِ»[6] از خدا بپرهیزید، و به رسولش ایمان، بیاورید، تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد، و برای شما نوری قرار دهد که با آن راه بروید.[7]
[1] . آل عمران، ج 1، ص 623. [2] . سوره طلاق، 2. [3] . تفسیر نمونه، ج 24، ص 231. [4] . انفال، 29.
